Ates ve Su II: Ikinci Bölüm

Biz her zaman farkliydik. Normal diye bir kavram bizim hayatimizda hic var olmamisti. Zittik, birbirimizle uyusmuyorduk. O siyahsa ben beyazdim. O karanliksa ben aydinliktim. O soguk bir kis rüzgariysa ben ilik bir yaz esintisiydim. Biz Ates ve Suyduk. Evrende bilinen en büyük zitliktik. Belki birlikte olmamiz bile hataydi. Hic yan yana gelmemeliydik. Ama kader, bizi bir araya getirmisti. Belki de bizi bir araya getiren sadece tesadüftü... Ates benim bu dünyadaki cehennemimdi. O, bu zamana kadar karsilastigim en farkli, en tuhaf, en degisik insandi, cogu zaman beni cileden cikarsa da benim ufakligimdi iste. Her seyine her seyimle deger verdigim tek kizdi. O inatci tavri, beni sahiplenisi, benden bir türlü vazgecmeyisi, ona yaptiklarima ragmen hala yüzüme bakip beni sevebildigini acik acik söylemesi ve daha sayabilecegim bircok neden varken Melisanin kalbimdeki yeri bambaskaydi. Kelimelerle tarif edilmezdi. Onu ilk gördügüm zaman nasil sadece bir kiz cocugu diye icimden gecirdiysem, simdi de sadece benim her seyim diyordum. Cünkü öyle olmustu. Öyle olmayi kendi masumluguyla, kendi elleriyle basarmisti. Melisa, benim bu dünyadaki cennetimdi.